Obecnie PGNiG S.A. importuje gaz ziemny w ramach kontraktu długoterminowego z Rosją oraz trzech kontraktów średnioterminowych na dostawy z Niemiec, Norwegii i krajów Azji Środkowej. Są to następujące umowy:

• Wieloletni kontrakt na dostawy gazu rosyjskiego podpisany w dniu 25 września 1996 r. z Gazexportem (spółką Gazpromu odpowiedzialną za eksport) i obowiązujący do 2022 r., tzw. kontrakt jamalski. Zakontraktowana cena to ponad 200$ za 1000m³ gazu. W listopadzie 2006 r. doszło do renegocjacji tego kontraktu, ustalona cena to poniżej 300$ za 1000m³ gazu
• Umowa na import gazu niemieckiego z dnia 15 września 2004 r. z VNG-Verbundnetz GAS i E. ON Ruhrgas, obowiązująca do dnia 30 września 2008 r.
• Umowa ramowa na import gazu norweskiego z dnia 6 czerwca 2006 r. ze Statoil ASA (poprzednia umowa z dn. 5 maja 1999 r. wygasła w dniu 30 września 2006 r.)
• Nowa umowa na dostawy gazu środkowoazjatyckiego z RosUkrEnergo (spółką zarejestrowaną w Szwajcarii, kontrolowaną przez Gazprom) zawarta w listopadzie 2006 r. i obowiązująca do końca 2009 r. z możliwością przedłużenia o kolejne 3 lata. Opiewa ona na 2 mld m³ gazu rocznie.

Niewielkie ilości gazu były dostarczane również z Ukrainy (1,2 mln m³ w 2005 r. oraz 2,5 mln m³ w I półroczu 2006 r.) i z Czech (0,3 mln m³) na podstawie kontraktów spotowych.

(11)http://www.rynekgazu.pl/index.html?id=85

Tab. 4.3. Wielkości zakupu gazu z kontraktu jamalskiego w poszczególnych latach:

Źródło: http://www.rynekgazu.pl

Kontrakt jamalski obowiązuje do 31 grudnia 2022 r. Jeśli do końca 2019 r. żadna ze stron nie wyrazi woli jego zakończenia, to automatycznie przedłuży się o kolejne 5 lat. (11)

W dniu 6 czerwca 2006 r. została podpisana umowa ramowa pomiędzy PGNiG S.A. oraz Statoil ASA, która jest bazą dla zawierania poszczególnych transakcji na dostawę gazu ziemnego. Umowa określa ogólne zasady, w oparciu o które będzie realizowana współpraca w zakresie dostaw gazu, natomiast szczegóły dotyczące poszczególnych dostaw, np. ilość i cena, będą każdorazowo precyzowane w zawieranych w przyszłości umowach. W porozumieniu zawarte zostały postanowienia umożliwiające PGNiG S.A. dostęp do punktów dostaw gazu norweskiego na terenie Europy, w tym do hubów TTF i BEB/VEP. Pozwoli to na dokonywanie zakupu gazu w okresach zwiększonego zapotrzebowania oraz odsprzedawanie jego ewentualnych nadwyżek. Umowa ramowa zawarta została na czas nieokreślony. Cena za gaz jest rozliczana w Euro.(11)

PGNiG S.A. podpisał 17 sierpnia 2006 r. umowę z VNG – Verbundnetz Gas AG., w myśl której dostawy rozpoczęły się od 1 października 2006 r. w punkcie granicznym Lasów. W ciągu dwóch pierwszych lat wolumen wynosił do 500 mln m³ rocznie, następnie w latach 2008 – 2014 wyniesie 400 mln m³ rocznie. Tym samym od 1 października 2008 r. niniejsza umowa zastąpi dotychczas obowiązującą zawartą z firmami E. ON Ruhrgas AG i VNG. Formuła cenowa oparta jest o notowania produktów ropopochodnych.(11)

http://www.rynekgazu.pl/index.html?id=85

Umowa ta obowiązuje do dnia 1 października 2016 r. (1)(monitor polski)

W marcu 2008 r. ukraiński rząd odsunął firmę RosUkrEnergo od tranzytu gazu ziemnego przez Ukrainę do państw Unii Europejskiej, w tym Polski. Prawdopodobnie jednak spółka będzie mogła odkupywać gaz od ukraińskiego Naftohazu na granicy Ukrainy i Polski, by dalej pośredniczyć w sprzedaży gazu w państwach zachodnich. Obowiązująca umowa między PGNiG a RosUkrEnergo zapewnia dostawy zaspokajające 15% rocznego zużycia gazu w Polsce.(12)

http://www.pb.pl/Default2.aspx?ArticleID=13895ea9-7ade-4f8d-ace0-0be36d855c15&open=sec

RosUkrEnergo to spółka zarejestrowana w Szwajcarii, w której 50% udziałów posiada Gazprom, a kolejne 50% tajemniczy biznesmeni ukraińscy Dmitry Firtash (90% tego pakietu) oraz Ivan Fursin (10%). Ivan Fursin reprezentował wcześniej spółkę w której dyrektorem finansowym był Igor Fisherman, człowiek blisko związany z Semionem Mogilewiczem, bossem słynnej mafii rosyjskiej.(13)

http://www.sptimes.ru/index.php?action_id=2&story_id=17824

Spółka nie cieszy się więc dobrą renomą ani zaufaniem, ale mimo to PGNiG jest zmuszona współpracować z RosUkrEnergo z braku alternatywnych źródeł zaopatrzenia w gaz ziemny z kierunków innych niż wschodni.